کد مطلب:188957 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:148

دو محور خطر
فراخوانی به طهارت و تقوا از مسؤولیت های بنیانی رسالت پیامبران و امامان می باشد. جامعه ای كه بر وحی الهی بنیان شده؛ جامعه ای است كه بر اساس باورهای حق و اخلاق كریمه و رفتار پسندیده پایه گذاری شده است. این جامعه در ابعاد گوناگون اعتقادی و اخلاقی و رفتاری باید پاك و منزه از هر آلایندگی باشد. رهبران الهی در بعد باورها، باورهای حق توحیدی را شفاف و مبرهن برای مردم بازگو نمودند. در بخش اخلاق با گفتار و رفتار خویش جامعه را به اخلاق بلند و پسندیده وحیانی توجه دادند. در بعد رفتار نیز از هر گونه رفتارهای ناهنجار پرهیز می دهند. خطرها و مواضع آسیب را آشكار می سازند.

باقر العلوم علیه السلام دو محور خطر را كه سایر خطرها به آن دو بازگشت دارند، هشدار می دهد. این دو محور خطر یكی خواسته های دنیایی در جهت دستیازی به مال و منال دنیا از راه های غیر مشروع، كه فزون طلبی آن پایان ناپذیر است، می باشد. دیگری خواهش های نفسانی در جهت تأمین غرایز جنسی از راههای نكوهیده و ناپسند.

این دو، موضع گزش انسان ها می باشند. سعادت پاكدامنی افراد از این دو محور آسیب می بینند. انسان اگر این دو موضع را حراست نماید و بتواند خواهش های نفسانی خویش را در این دو محور كنترل كند، برترین عبادت را انجام داده است.

رهنمون باقر العلوم علیه السلام در این راستا این گونه است كه می فرماید: هیچ عبادتی برتر از پاكی شكم و خواهش های نفسانی نیست، ما من عبادة



[ صفحه 117]



افضل عندالله من عفة بطن و فرج. [1] این تعبیر در روایات فراوان از باقر العلوم علیه السلام و امامان دیگر و نیز رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم به چشم می خورد. چون موضع خطر حساس است؛ هشدار در این راستا فراوان است. انسان مؤمن همواره باید این دو محور را حراست و پاسداری كند، تا آسیب متوجه تقوا و طهارتش نشود.


[1] اصول كافي، باب العفة، حديث 8.